Kölelik müessesi kalkalı çok oldu. Artık köleliğin,kitapta kanunda yeri yok!.. Fakat ne yazık ki kitaptan kanundan kaldırdığımız köleliği hayattan kaldıramadık. Belki de bu fıtri bir şey!.. Bazı insanlar itaat etmekten hoşlanırlar… Ama kime niçin olursa olsun! Bunlar tıpkı eşya gibidirler.Kendilerinden hiçbir reaksiyon göstermezler. Bagaj gibi bazı buyurganların emriyle bir yerden bir yere taşınırlar,giderler gelirler…

Bu tür yaratıklara acınır,çünkü ellerinden bir şey gelmez,Allah onları öyle yaratmıştır demek biraz saçma bu resmen tercihtir… Bir de bir bakıma bunlara benzeyen bir bakıma benzemeyen daha başka bir tip vardır biraz da bunlar üzerine yazmak lazım. Halk arasında hem uyuz hem kuduz!denilen kendilerinden şiddetle nefret edilen insan tipi,işte bu ara devre tiptir. Bunlar kendilerinden bir santim büyük kimselerden,o kadar korkarlar ki,amirlerinin üstlerinin karşısın da adeta yerle bir olup bin bir takla atarlar… Buna karşılık kendilerinden bir santim küçük olanları da yok bile bile çiğnedikleri varlıklarını ayaklandırıp olmuş görmek isterler… Kırılan izzeti nefislerini başkalarını çiğnemek,böylece ham gururlarını tatmin etmek isterler. Ellerine verilen salahiyeti bir intikam aracı olarak kullanırlar…

Bunları yaparken de milli, vatani, üç altın halka kutsaliyetini yerine getirdiklerini sanırlar. Kendilerini ve etraflarındakilere bir sürü tevil- tefsirle bir şeyler adına bir bildikleri vardır diye inandırmaya çalışırlar. Bunlar her nasılsa karşılarına vazife icabı itaatle mükellef olan,fakat kendilerinden her bakımdan kat kat yüksek olan üstün insanları ezmekten sonsuz zevk alırlar. Kendi varlıklarını başkalarının yokluğunda,kendi kuvvetlerini başkaların aczinde bulup sevinirler… Bu zavallılar kendi kendilerine yokturlar,asalak misali başkalarının sırtından geçinerek büyüyüp var olurlar… Bir nevi yığma tepe gibidirler…

Başkaları sayesinde elde ettikleri üç beş kuruş bir sandalye bir koltuk,bir rütbe sayesinde vardırlar. Leş kargaları nasıl leşle geçinirse,nasıl leş onların başlıca gıdalarıysa bunlarında kin intikam gıdalarıdır. Düşmanlıkları aşağılık psikolojisinden kaynaklanıp kıskançlıktan ve kendini ispat kaygısından kaynaklanır. Ne sağlıklı ruhları ne de muhasebe yapacak bir vicdanları yoktur. Vicdan azabı gibi bütün kirleri atan,bütün kötülükleri unutturan,o büyük kaynaktan o sonsuz ummandan mahrumdurlar;nasipsiz uyuz tiplerdir… Cimri ve kısır ruhlarında Tanrının zengin ve engin af ve mağfiret deryasına doğru bir hamle bir açılış ve bir akış görünmez. Kuvvetlinin karşısında köpek zayıfın karşısında aslan kesilirler… Ne söylediklerini kendileri de bilmezler en belirgin vasıfları yalan söyleyip söyledikleri yalana kendilerinin de inanıp bu hali traji komiklik olarak yansıtmaktır. Mütemadiyen homurdanır dururlar küçük bir muvaffakiyetten,sağlarındaki ve sollarındaki parlayan birkaç yıldızdan sonsuz bir gurur duyarlar. İçleri içlerine sığmaz hükmetmeye başlarlar…

Kendi kendilerine sorarlar “ben Kimim ben?benlikleri dünya kadar büyür sağa sola köpek gibi hırlayıp dururlar… Kendilerine bir şeyler bağışlayan bu statü ve konumu tevdi eden efendilerine karşı da balon gibi şişkinleşip tıslaşırlar… Hiç beklenmedik bir anda soldan bir çarkla hepten hiçe geçerler,pabuçları dama atılır… Ortalıkta görünmez olurlar.Bunlar sinsi pinti mahluklardır. Elleri, sözleri ,ruhları kalpleri kafaları açık değildir. Açık olan bir tarafları vardır oda ağızları…ağızlarından lağım akar… Küfrü sövüp saymayı öykünüp güç taslamayı kabadayılık sanırlar. Zordan hoşlanmayan,zorbalıkla zapt edilmeyen bir şey varsa oda insan kalbidir. İnsan kalbi arızi bir zorla fethedilmez.

Onlar bunu bilmezler,zorla ellerindeki salahiyetle,tahdit ve tehditle otorite kurup bunu devam ettirmeye çalışırlar… Ve sonun da arkalarından konuşulanı bir tek kendilerinin duyup, bilmediği garip ve gülünç tipler olarak rollerini idame ederler… Bunların oldukça yoğunlaştığı zamanımızda ortam artık iyice dayanılmaz hale dönüşüp çekilmez yapılar oluşmuş demektir. Bunlar namussuz, edepsiz hırsızdan çok daha tehlikelidirler… Bu tür sıfatlıların bir tek yüzleri vardır biz onu tanıyıp biliriz ve ona göre hareket ederiz fakat bunların bir değil bin yüzü olduğu için çokça yanılıp bunlarla çokça yüzyüze kalırız. Allah yüzsüzlerle, çok yüzlülerden bu milleti korusun…